Złotokap jest jednym z najokazalszych krzewów. Okryty kaskadą długich gron złocistych kwiatów wygląda niezwykle efektownie. Popularnie nazywany jest „złotym deszczem”. Wyrasta do wysokości 4 m, czasem nawet tworzy drzewo z niskim pniem. Liście ma trójlistkowe- jak koniczyna- ale poszczególne listki mają kształt eliptyczny i długość około 5 cm. Świeżo rozwinięte są jedwabisto owłosione, później gładkie, ciemnozielone. Największą ozdobę tego krzewu stanowią długie grona kwiatów przypominających kwiaty robinii białej (akacji), lecz złotożółtych. U złotokapu zwyczajnego grona te mają długość około 20 cm, u jego mieszańca zaś- złotokapu Waterera, dochodzą do 40 cm, mają kwiaty gęściej osadzone, nieco pachnące i jeszcze obficiej pokrywają krzewy. Oba gatunki kwitną w końcu maja i w pierwszej połowie czerwca. Po przekwitnięciu zawiązują się strąki, zawierające trujące nasiona.
Złotokap może być atrakcją każdego ogrodu. Nie nadaje się tylko do bardzo małych ogródków, gdyż po rozrośnięciu nie dużo miejsca. Pięknie wygląda na tle trawnika, umieszczony tak, aby można go było podziwiać z dwóch, trzech stron. Można go też posadzić przed domem albo w rogu ogrodu.
Wymagania co do gleby ma dość duże: najlepiej rośnie na żyznej, przepuszczalnej, lecz dość wilgotnej. Na uboższych glebach pożądane jest nawet obfite nawożenie co 3 lata, a w latach niestosowania nawożenia- wapnowanie. Nieźle znosi krótkotrwałą susze. Należy wybrać dla niego miejsce nasłonecznione, gdyż w cienistych słabo kwitnie.
Złotokap jest wystarczająco wytrzymały na mróz, ale w cieplejszych częściach kraju silniej się rozrasta.
(zdjęcie: natl1046)
Autorką artykułu jest Anna Wołoszyn