Różanecznik to jeszcze jeden rarytas dla każdego miłośnika pięknych roślin. Kwiaty różanecznika osadzone są w „bukietach” na szczytach pędów i przypominają kwiaty znanych doniczkowych azalii. Krzewy należące do tego rodzaju są duże, niektóre gatunki w dobrych warunkach wyrastają nawet do 5 m. Jeżeli więc zdecydujemy się na różanecznik, trzeba mu przeznaczyć dużo miejsca i raczej nie sadzić innych krzewów. Zwykle jednak rośnie powoli i w warunkach amatorskich rzadko osiąga takie rozmiary. Najefektowniejszy i najbardziej poszukiwany jest różanecznik katawbijski. Jego kwiaty mają średnicę około 5 cm i przepiękną fioletową barwę w różnych odcieniach- od jasnolica często z zielonkawymi plamkami, do prawie purpurowej; jest też odmiana o kwiatach białych. Kwitną w czerwcu. Liście tego gatunku są eliptyczne, o długości 6-10 cm. Nie mniej efektowny jest różanecznik Smirnowa. Od poprzedniego różni się głównie tym, że liście ma większe, bardziej skórzaste i pod spodem gęsto owłosione, a kwiatostany bardziej zwarte, prawie kuliste.
Mimo iż różaneczniki są wrażliwe na mróz, oba gatunki lepiej znoszą naszą zimę niż się ogólnie sądzi. Rozpowszechniona opinia o „kapryśności” różaneczników związana jest głównie z ich specyficznymi wymaganiami co do innych czynników klimatycznych. Krzew ten bardzo lubi powietrze nasycone parą wodną, mgły i pochmurną pogodę, a także umiarkowane temperatury, bez gwałtownych skoków.
Pod różaneczniki trzeba wybrać zaciszne miejsce półcieniste albo choćby w połowie zacienione, glebę zaś przygotować w następujący sposób:
Wykopać dół o średnicy około 1 m i głębokości 50 cm i- jeżeli gleba jest piaszczysta- wyłożyć boki i dno centymetrową warstwą gliny. Dół należy wypełnić mieszaniną składającą się z dwóch części objętościowych (np. wiader) torfu niedokwaszonego, 1 części normalnej, możliwie żyznej ziemi i 1 część piasku. Zamiast ziemi ogrodowej warto dać ziemię z terenu zabagnionego lub wrzosowiska, z domieszką przegniłych igieł sosnowych lub świerkowych. Na tak przygotowanym podłożu sadzi się różaneczniki z dużą bryłą.
Po posadzeniu trzeba krzewy obficie podlać i przynajmniej przez miesiąc cieniować w słoneczne południa. W dalszych latach trzeba również regularnie podlewać, aby gleba była stale wyraźnie wilgotna, i to do późnej jesieni. Nie należy też dopuszczać do zarośnięcia ziemi pod krzewem trawą lub chwastami, najlepiej każdej wiosny ją spulchnić i wyściółkować liśćmi albo torfem zmieszanym z obornikiem bądź z nawozami naturalnymi. Na zimę trzeba dosypać torfu, liści albo ściółki leśnej, tyle, aby podstawa krzewu była okryta wysoko. Bardzo młode różaneczniki warto ponadto obłożyć gałązkami drzew iglastych.
Autorką artykułu jest Anna Wołoszyn