Koniczyna łąkowa jest to bylina o polowym korzeniu. Inaczej nazywana jest również koniczyną czerwoną lub koniczem. Przeważnie ma około 40 – 65 centymetrów wysokości. Natomiast w lecie z dużymi opadami deszczu może mieć nawet do 1 metra. Koniczyna ta kwitnie w okresie od maja do września. Można ją spotkać na łąkach, polach, lasach, czy też w miejscach trawiastych.
Koniczyna łąkowa z składa się z purpurowo czerwonych kwiatostanów. Mają one około 2.5 centymetra i złożone są z 70 – 100 kwiatów. Natomiast liście są szeroko – jajowate i trzylistne z charakterystyczną białawą plamą u nasady.
Nie każdy wie, że koniczyna łąkowa może być składnikiem leczniczych aromatycznych kąpieli i herbatek. Jeśli chodzi o herbatkę z koniczyny łąkowej to lecznictwo ludowe stosowało ją jako środek wykrztuśny, moczopędny. Jak również jako środek stosowany przy przeziębieniach, bolesnym miesiączkowaniu, a nawet przy niedokrwistości. Natomiast sparzone liście tej koniczyny przez lata były stosowane jako okłady na wrzody, oparzenia, czy też rany.
Autorką artykułu jest Joanna Rybarczyk