Kalina

Z wielu ozdobnych kalin szczególnie polecić można dwa gatunki: kalinę koralową i koreańską. Oba mają duże wymagania glebowe. Obficie kwitną tylko na glebach żyznych i wilgotnych. Oba dobrze znoszą ocienienie, a więc można je sadzić w mało nasłonecznionej części ogrodu i pod większymi drzewami. Na mróz są zupełnie wytrzymałe.

Kalina koralowa odmiana płonna jest jednym z najdawniej uprawianych krzewów. Zwykle nazywano go z francuska buldeneżem (Boule de Neige), co znaczy „kula śnieżna”, bowiem kwiatostany tej rośliny istotnie przypominają duże śnieżki. Jest to duży krzew, do 4 m wysokości. Liście ma duże, długości około 10 cm, zwykle z trzema klapami i nielicznymi ząbkami, gładkie i intensywnie zielone. Kwiaty rozwijają się w końcu maja i w czerwcu. Wszystkie kwiaty w kwiatostanie są płonne, białe, a podczas przekwitania lekko różowieją. Kalina ma dość cienkie gałązki, toteż kwiatostany zwykle nieco zwisają. W jesieni liście nabierają barwy ciemnoczerwonej, a więc i wówczas krzew jest bardzo dekoracyjny.

Kalina koreańska jest krzewem jeszcze mało rozpowszechnionym w ogrodach przydomowych i na działkach. Cechuje go intensywny egzotyczny zapach kwiatów. Kalina koreańska jest krzewem średnio wysokim (1-1,5 m). Liście ma małe, okrągławe lub jajowate, na brzegach ząbkowane, gęsto, szaro omszone.. Kwiaty są niewielkie, średnicy 1-1,5 cm, zebrane w dość duże, kuliste kwiatostany. Mają barwę białoróżową lub białą, pączki zaś są różowe. Kalina ta kwitnie bardzo obficie w końcu kwietnia i na początku maja. Odznacza się wytrzymałością na suszę.

kalina(zdjęcie: Rüdiger Wölk)

Autorką artykułu jest Anna Wołoszyn

NAJNOWSZE:

CZYTAJ WIĘCEJ