Gatunki hortensji

Hortensja jest bardziej znana jako roślina doniczkowa kwitnąca wczesna wiosną. Są jednak gatunki, które można z powodzeniem uprawiać w ogrodzie. Charakterystyczną cechą hortensji jest występowanie dwóch typów kwiatów w kwiatostanie- płodnych, tzn. wykształcających nasiona, i płonnych- bez słupków i pręcików. Kwiaty płodne są drobne i niepozorne, kwiaty płonne zaś znacznie większe i ozdobne dzięki dużym, barwnym działkom kielicha, przypominającym płatki. Im więcej kwiatów płonnych znajduje się w kwiatostanach, tym efektywniejszy jest krzew.

Wymagania hortensji co do gleby są dość duże i specyficzne. Krzewy te dobrze rosną i kwitną tylko na glebach żyznych i próchniczych. Nie znoszą podmokłych glin i innych ciężkich gleb, tzw. Zimnych. Odczyn gleby powinien być nieco kwaśny (pH 5,5), dobrze jest więc w miejscu sadzenia rozsypać nieodkwaszony torf i przykopać. Nie zalecane są też nawozy zawierające wapń. Na odczyn zasadowy hortensja reaguje często chlorozą, objawiającą się żółknięciem albo blednięciem liści. Hortensje powinny być sadzone w miejscu możliwie wilgotnym, a czasie suszy, nawet parodniowej, trzeba je podlewać, gdyż wyraźnie więdną.

Wytrzymałość poszczególnych gatunków na mróz jest dość zróżnicowana i większość jest wrażliwa. Jednak korzenie łatwo jest ochronić przed mrozem, a po zmarznięciu pędów krzew wydaje nowe, na których zaraz pojawiają się kwiaty
Hortensja drzewkowata, czyli krzewiasta wyrasta do 1-1,5 m tworzy dość szerokie krzewy o luźnym pokroju i grubych gałęziach. Liście ma dość duże, prawie sercowate, pod spodem owłosione, na brzegach ostro ząbkowane. Ładniejsza od gatunku typowego jest odmiana wielkokwiatowa. Odmiana ta ma prawie wszystkie kwiaty płonne. Są one zebrane w duże, półkuliste kwiatostany średnicy 10-20 cm. Na początku kwitnienia mają barwę zielonkawobiałą, później stopniowo bieleją, a czasem nieco różowieją. Kwitną od końca lipca do połowy września.

Hortensja bukietowa, czyli wiechowata jest wyższa od poprzedniej- wyrasta do 2 m. Liście ma także większe i bardziej eliptyczne. Kwiatostany są stożkowate, bardzo duże (ok. 20 cm długości), sztywniej osadzone niż u hortensji drzewkowatej. Kwitną od początku sierpnia do połowy września. Najczęściej uprawiana jest wielokwiatowa odmiana tego gatunku (Grandiflora) o wielkich bukietach płonnych kwiatów. Hortensja bukietowa uważana jest za najwytrzymalszą na mróz z uprawianych u nas gatunków tego rodzaju.

Hortensja ogrodowa uprawiana jest jako roślina doniczkowa, ale może rosnąć i w gruncie. Jest to hortensja o najbardziej ozdobnych i barwnych kwiatach. Jest najniższa z trzech opisanych- wyrasta do 1 m. Liście ma duże. Długości 15 cm, szerokoowalne, dość grube, wyraźnie ząbkowane. Duże kwiaty płonne zebrane są w kuliste lub płaskoluliste kwiatostany, średnicy około 15 cm. Zwykle kwiaty są różowe lub czerwone, lecz można je barwić na niebiesko przed podlewanie rośliny roztworem ałunu; co 7-10 dni w okresie kwitnienia wlewa się pod 1 roślinę około 2 litrów roztworu o stężeniu 5 g ałunu na 1 litr. Można także drobno sproszkowany ałun rozsypać na ziemi wokół rośliny (około 20 g). Kwiaty rzadko zabarwiają się równomiernie i na jednym krzewie bywają różowe, niebieskie i fioletowe w różnych odcieniach, ale właśnie taki bukiet wygląda atrakcyjnie.

Wszystkie opisane gatunki są niewysokimi krzewami, nadają się więc do małych ogrodów. Można je sadzić wzdłuż dróg, koło tarasu, albo utworzyć grupę na trawniku. Sadzi się je w odległości 1 m. Rośliny te lepiej się przyjmują, gdy są sadzone z bryłą ziemi.

hortensja
(zdjęcie: tanakawho)

Autorką artykułu jest Anna Wołoszyn

CZYTAJ WIĘCEJ

Exit mobile version