Bukszpan

Główną zaletą bukszpanu jest to, że przez cały rok zachowuje liście. Są one niewielkie, jajowate, ciemnozielone i lśniące, okrywają mocno pędy. Kwiaty są niepozorne, rozwijają się w kątach liści w kwietniu. Owoce są czarne, błyszczące. Drugą zaletą bukszpanu jest wyjątkowa podatność na cięcie i formowanie, dzięki czemu nadaje się do tworzenia regularnych, schludnych żywopłotów. A ponieważ rośnie wolno i nie wysoko, doskonale nadaje się do ogrodzenia działki. Gatunek ten stosowany jest na niższe żywopłoty, na obwódki, jako element parterów kwiatowych lub pojedynczo na trawniku. Bukszpan jest rozmnażany głównie z sadzonek zielnych pod szkłem, choć można również rozmnażać z nasion. Dobrze rośnie nawet na słabych glebach i jest wytrzymały na suszę, najlepiej jednak rośnie na żyznej glebie próchniczej, średnio wilgotnej. Doskonale znosi brak słońca i może być sadzony w najbardziej zacienionej części ogrodu.

W czasie ostrych zim bukszpan czasem przemarza i ciemnieje, jednak po przycięciu wyrastają nowe pędy. W zacisznych ogrodach przydomowych i na działkach zimuje dobrze. W miejscach silnie nasłonecznionych, gdzie różnice między temperaturą dnia i nocy są duże, bukszpan żółknie i ciemnieje, a nawet zasycha. Aby temu zapobiec, w lutym i w marcu można go lekko cieniować.

Jak wszystkie krzewy zimozielone, sadzi się go na początku maja lub późnym latem, z dużą bryłą korzeniową. Odległości sadzenia wynoszą 0,5-0,8 m. Cięcie przeprowadza się dwa razy w roku- wczesną wiosną (marzec) i w połowie lata. Przycina się przyrosty tegoroczne, skracając pędy o jedną trzecią, jedną czwartą długości.

bukszpan
(zdjęcie: David Hounston)

Autorką artykułu jest Anna Wołoszyn

CZYTAJ WIĘCEJ

Exit mobile version